Gods wegen
Nina de la Parra
De Kleine Komedie | 1 uur en 30 min
De Kleine Komedie is onze nieuwe samenwerkingspartner met een aanbod op het snijvlak van cabaret, stand-up, storytelling, spoken word, toneel en muziektheater.
Vijf sterren in de Volkskrant. In NRC’s Cabaret Top 5 van het jaar. ‘Het grootste genot is haar furieuze, ongegeneerde optreden.’ Kortom: ze tornadoot langs de theaters. In vier talen. In multi moods. En in bloedvorm. Begeleid door Sanne Landvreugd op de saxofoon. En dus gaat zenog één keer tijdens de Komedie Kollektie over God’s wegen. Nina de la Parra. Stand-up comedian en zangeres. Ze klettert van haar klasje in Paramaribo naar haar pratende vagina. Van Surinaamse one-hourhotels naar Duitse dwingende correctheid. Alles wordt op een brandstapel gegooid. Om haar vol vuur uit de as te laten herrijzen. Nina zingt, grapt en fileert. Verleidelijk en feministisch. Woedend en persoonlijk. Tot ze alles en iedereen, inclusief zichzelf, terug in de baarmoeder heeft getrapt. God’s wegen is ondoorgrondelijk goed!
Nina de la Parra (1987, Surinaamse vader, Nederlandse moeder) heeft heel wat te vertellen in haar cabaretprogramma Gods wegen, maar het grootste genot is haar furieuze, ongegeneerde optreden. Deze vuilbekkende dame knalt van het podium met haar op hoog tempo in vier talen vertelde ervaringen als „vrijpostige bakra-meid” in Paramaribo en Nederland. Desondanks verliest ze geen moment de controle.
Aanvankelijk lijkt ze het ultieme ‘wilde wijf’, het aantrekkelijke, coole type vrouw dat mannen willen en andere vrouwen willen zijn, maar aan het einde van de rit is ze niet per se te benijden. Met haar verhalen en gloeiende spel roept ze onderweg steeds meer bewondering op. De la Parra is een knalgoede actrice, eentje die zonder haperen schakelt van de ene naar de andere taal, van de ene naar de andere stemming en van twerken op een ranzig Diquenza-nummer (‘Domme tanga, domme akka, domme dingen doen’) naar een gevoelig liedje.
Haar performance is groot. Bij vlagen te groot, maar De la Parra heeft zoveel instrumenten in huis dat je haar die overdaad nauwelijks kwalijk kunt nemen. En ze komt ermee weg. Niet alleen knoopt ze talen en tempowisselingen moeiteloos aan elkaar, de teksten zijn nauwkeurig geschreven en rollen vrijwel zonder haperingen van haar tong. Die vraag ‘wie ben ik eigenlijk?’ is verder weinig origineel, maar wat De la Parra ermee doet, maakt toch indruk. Gods wegen is rauw, soms ranzig en altijd goudeerlijk.
De la Parra is een ijzersterke actrice, die moeiteloos schakelt in emotie, taal en sfeer – waardoor haar programma in alle opzichten overweldigend is.
Regie Titus Muizelaar
