Lichter dan ik
Korthals Stuurman Theaterbureau | Olivier Diepenhorst
Lichter dan ik biedt vanuit het perspectief van deze vrouw een blik op de strijd die vele Indonesische vrouwen hebben gestreden tijdens de koloniale overheersing.
Lichter dan ik is het aangrijpende verhaal van een jonge vrouw die de standenmaatschappij van Indonesië wil ontvluchten en haar eigen pad kiest. Als zij vervolgens als njai, oftewel huishoudster en minnares van een Hollander, een dochter op de wereld zet, blijkt de vader hun relatie noch de dochter te willen erkennen. Noodgedwongen geeft zij haar moederrol op om een betere toekomst te bieden aan haar dochter, die door haar gemengde bloed en daardoor ook lichtere huidskleur de kans heeft meer status te verwerven. Deze onvrijwillige, ingrijpende keuze zal haar de rest van haar leven achtervolgen.
De makers van de succesvoorstelling De tolk van Java (2019) brengen opnieuw een voorstelling waarin de onderbelichte kant van de Nederlandse koloniale overheersing centraal staat. Samen met regisseur Olivier Diepenhorst bewerkte actrice Esther Scheldwacht het gelijknamige boek van Dido Michielsen tot een aangrijpende theatervoorstelling rondom een koloniaal familiedrama.
In Lichter dan ik staat het verhaal centraal van een Javaanse njai. Op prachtige wijze laten de makers zien hoe vrouwen zich in de standenmaatschappij van toen met dat systeem van onderdrukking staande hebben gehouden. Met veel respect en aandacht hebben de makers gebruiken van andere culturen over het voetlicht gebracht. Lichter dan ik is een verhaal dat ruimte geeft aan het perspectief van vrouwen dat te lang in ons koloniale verleden ontbrak.
Tegelijkertijd staat de toneelvoorstelling als een imposant huis, door de sterke acteerprestaties van de volledige cast. Het is een indrukwekkend geheel dat nooit té zwaar wordt, maar dat je de pijn van deze vrouwen niet snel zal laten vergeten.
De uitstekend spelende vrouwen laten (…) goed zien en voelen hoe het is om een speelbal te zijn in een patriarchale samenleving, of dat nou de Javaanse of de Nederlandse is.
Sommige scènes worden zo subtiel gespeeld waardoor de onderliggende tragiek nog harder binnenkomt. Het moment dat Isha te horen krijgt dat haar kind wordt afgenomen, gaat echt door merg en been
Het verdriet en de pijn worden voelbaar neergezet. Dit alles in de wetenschap dat deze geschiedenis de geschiedenis is van zovele, zo niet alle, Indische Nederlanders.
Roman Dido Michielsen