Sea Wall

Sea Wall is een beklemmende monoloog van de Britse schrijver Simon Stephens, gespeeld in het Engels zonder boventiteling. Boafo speelt een man die door een wrede speling van het lot zijn dochter verliest en hardop zoekt naar nieuw houvast. Een onpeilbaar verdriet krijgt woorden.

“In Sea Wall maakt acteur Emmanuel Ohene Boafo een onpeilbaar verdriet invoelbaar. Een moedige, haast ondoenlijke poging die door merg en been gaat. Sea Wall slaat diepe wonden maar blijft hints van hoop en liefde vinden.”, schrijft de Toneeljury.

Alex is een succesvol fotograaf die met vrouw en dochtertje in het hart van London woont. Regelmatig bezoeken zij haar vader aan de Franse kust. Hoewel ze in heel verschillende werelden leven krijgen Alex en zijn schoonvader een warme band. Ze voeren gesprekken over bier, fotografie en God. Maar dan gebeurt er iets onomkeerbaars.

“Een wonder van vertelkunst. De acteur praat tegen het publiek alsof hij het tegen een vriend heeft. Eerst denk je: waar gaat dit over? Maar geleidelijk sluipt er een spanning in het verhaal. Je voelt aan dat er iets heel ergs staat te gebeuren. Daar doet Boafo’s glimlach niets aan af. Sterker nog, als het volle drama zich eindelijk ontvouwt, dan blijkt het helemaal geen lach te zijn, maar een ingehouden, verwrongen schreeuw. Verpletterend.” – Theaterkrant.

ENGLISH
Sea Wall is a haunting monologue by British writer Simon Stephens, spoken in English without surtitles. Boafo plays a man who loses his daughter by a cruel twist of fate and searches for new support. An unfathomable sadness put into words.

“In Sea Wall, actor Emmanuel Ohene Boafo makes an unfathomable sadness palpable. A brave, almost impossible attempt that goes right to the bone. Sea Wall inflicts deep wounds but continues to find hints of hope and love,” the Dutch Theatre judges write.

Alex is a successful photographer who lives in the heart of London with his wife and daughter. They regularly visit her father on the French coast. Although they live in very different worlds, Alex and his father-in-law develop a warm bond. They have conversations about beer, photography and God. But then something irreversible happens.

“A marvel of storytelling. The actor talks to the audience as if he were talking to a friend. What is this about? you think at first. But gradually a tension creeps into the story. You sense that something very bad is about to happen – Boafo’s smile doesn’t change that. In fact, when the full drama finally unfolds, it turns out not to be a laughing matter at all, but a suppressed, twisted scream.” – Theaterkrant.