This is not a dance

This is not a dance

Nastaran Razawi Khorasani & Theater Rotterdam

[English below]

Hoe dans je als je niet mag dansen? In Iran is dansen officieel verboden. Sinds de Islamitische Revolutie hebben alle dansgezelschappen er hun deuren moeten sluiten. Veel dansers en choreografen zijn naar het buitenland gevlucht. Degenen die er nog wonen, moeten vindingrijk zijn. Hoe houden zij deze kunstvorm levend?

Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani presenteert de performance This is not a dance over censuur. Wat mag gezien worden en wat niet? Terwijl muziek en belichting elkaar steeds verder opzwepen, probeert ze haar dansende lichaam te beteugelen.

Tijdens de voorstelling geeft Nastaran het podium aan stemmen van choreografen en dansers die wonen in Iran en de diaspora. Hoe gaan zij om met het dansverbod? Hoe beoefenen zij hun beroep, welk gevaar lopen zij, voor welke vrijheden strijden zij? This is not a dance is een ode aan het lichaam dat wil bewegen. Een eerbetoon aan de kunst die gemaakt móet worden, in welke vorm dan ook.

In Iran, dancing has been officially prohibited since the start of the Islamitic Revolution. All dance companies have been forced to cease their activities. Many dancers and choreographers have fled abroad. Those who still live there have to be very resourceful. How are they keeping their art form alive? Theatre maker Nastaran Razawi Khorasani presents This is not a dance, a performance that deals with censorship. What can be shown, what must remain hidden? As the music and lights build towards a frenzy, Nastaran attempts to keep her dancing body in check.

In This is not a dance, Nastaran brings the voices of choreographers and dancers living in Iran to the stage. How are they dealing with the ban on dance? How do they practice their profession, what dangers do they face, what freedoms are they fighting for? This is not a dance is a tribute to the body that wants to move. A tribute to art that simply must be made, in whatever way, shape or form.